De Bell UH-1 Iroquois was het werkpaard bij uitstek tijdens de Vietnamoorlog.
De Bell Model 204/205 werd het symbool van de oorlog in Vietnam. Hij vestigde daar de reputatie, een betrouwbaar werkpaard te zijn en werd ingezet voor letterlijk elke taak, variërend van troepentransport, gewondenvervoer en verbindingswerk tot gunshiptaken en rivierpatrouilles. Hij werd door alle Amerikaanse krijgsmachtonderdelen intensief gebruikt en was de meest succesvolle turbinehelikopter van zijn tijd. Afgeleide versies op basis van het oorspronkelijke XH-40 prototype van het UH-1 Iroquois productiemodel bleven tot de jaren tachtig in productie. In 1986 werd de productie zelfs hervat ten behoeve van een Turkse order, 30 jaar later nadat het toestel voor het eerst vloog.
Licentiebouw
Varianten van de oorspronkelijke eenmotorige 'Huey' (een bijnaam op basis van de eerste aanduiding HU-1) werden geproduceerd bij het moederbedrijf in Fort Worth in de VS, bij Agusta in Italië, bij Fuji in Japan, bij AIDC in Taiwan en bij Dornier in West-Duitsland. In de loop der tijd is het bruto operationele gewicht bijna verdrievoudigd, hoewel het formaat en uiterlijk maar weinig veranderd zijn.
Komst van de Black Hawk
Sinds 1979 is de UH-1 bij de US Army geleidelijk vervangen door de UH-60A Black Hawk, maar de Huey is tot 2004 een belangrijk element binnen de strijdkrachten gebleven. Begin 2003 had de US Army nog zo'n 285 exemplaren van de UH-1H en de reddingsversie H-1V in gebruik. Wereldwijd zij nog ongeveer 2000 éénmotorige Hueys operationeel. Het type zal nog vele jaren een hoofdrol in de helikopterluchtvaart spelen.
Varianten
De belangrijkste productievariant voor de Amerikaanse strijdkrachten waren de UH-1B, de UH-1D en de UH-1H van de US Army, de UH-1F en de HH-1H voor de USAF en de UH-1E, HH-1K, TH-1L en de UH-1L voor de US Navy. De meeste van deze modellen werden ook in grote aantallen voor de exportmarkt geproduceerd.
De bewapening en het draagvermogen varieert sterk tussen de vroegst en laatste varianten. De UH-1H van het Amerikaanse leger kan worden uitgerust met twee 7,62-mm mitrailleurs naast de cabine. Behalve de piloot kunnen er nog 14 man worden meegevoerd. In alternatieve versies is plaats voor zes brancards of 1814kg vracht.
Meer varianten op : Wikipedia
| Specificatie: | Bell UH-1H Iroquois. |
|---|---|
| Type: | Multifunctionele helikopter. |
| Bouwfirma: | Bell Helicopter. |
| Eerste vlucht: | Oktober 1956. |
| In dienst: | 1959. |
| In productie: | 1956 - 1986. |
| Uit dienst: | Actief. |
| Afmetingen: | Diameter hoofdrotor: 14,63m ; Lengte met rotors ingeklapt: 17,61m ; Hoogte: 4,42m ; Schijfoppervlak hoofdrotor: 168,1m². |
| Gewicht: | Leeg: 2362kg ; Maximaal startgewicht: 4309kg. |
| Motor(en): | Een Textron (Lycoming T53-L-13 turboshaft van 1044kw (1400 as-pk). |
| Prestaties: | Maximale en kruissnelheid: 204 km/u ; Bereik met maximale brandstof: 512 km. |
| Bewapening: | Variabel, gewoonlijk 2x 7,62-mm M60 machinegeweren |
| Gebruiker(s): | Voormalige gebruikers: Afghanistan, Oostenrijk, Australië, Canada, Bangladesh, Bahrein, Belize, Birma, Cambodja, Chili, Ecuador, Iran, Israël, Nederland, Noorwegen, Rhodesië, Saoedi-Arabië, Somalië, Singapore, Zweden, Zuid-Vietnam, Groot-Brittannië, Jemen, Zambia, Zimbabwe ; Huidige gebruikers: Albanië, Argentinië, Bolivië, Bosnië-Herzegovina, Brazilië, Brunei, Colombia, Costa Rica, Dominicaanse Republiek, El Salvador, Ethiopië, Gabon, Duitsland, Griekenland, Georgië, Guatemala, Honduras, Indonesië, Irak, Italië, Jamaica, Japan, Jordanië, Koeweit, Libanon, Liechtenstein, Macedonië, Mexico, Marokko, Nieuw-Zeeland, Nicaragua, Oman, Pakistan, Panama, Paraguay, Papoea Nieuw-Gunea, Peru, Filipijnen, Zuid-Korea, Spanje, Taiwan, Tanzania, Thailand, Tunesië, Turkije, Oeganda, Verenigde Arabische Emiraten, Amerika, Uruguay, Venezuela, Vietnam, Jemen. |