| Courageous klasse | |
|---|---|
| Type | Vliegdekschip (Conversie van een slagschip) |
| Land van herkomst | Groot-Brittannië |
| Bouwfirma | |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1924-1928 / 1929 / 1929-1945 |
| Gebruiker(s) | Royal Navy |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 224,10 m. / 27,6 m / 7,3 m. |
| Bepantsering | Romp: 38 tot 76 mm / Hangardek: 25 - 76 mm |
| Bewapening | 16x 4,7-inch (120-mm) AA-kanons en 4x 2 pdr AA-kanons. |
| Vliegtuigen | 48 (zie tekst) |
| Voortstuwing | 4x Parsons stoomturbines aangedreven door 18x oliegestookte Yarrow boilers met een vermogen van 90.000 as-pk (67.000 kW) naar vier schroefassen. |
| Waterverplaatsing | 22.500 ton standaard / 26.500 ton volbeladen. |
| Snelheid/Bereik | 32 knopen (55,6 km/u) / 11.000 km aan 16 knp (30 km/u). |
| Bemanning | Schip: 814 ; Airgroup: 403. |
| Einde | Getorpedeerd door de U-29 voor de kust van Ierland. |
Het beroemde trio lichte slagkruisers van admiraal 'Jackie' Fisher, om politieke aangeduid als grote lichte kruisers, moesten de grootste eenheden worden van een armada met geringe diepgang van 600 schepen, die gebouwd moest worden om Fishers strategie te realiseren van het aan land zetten van een leger op de Oostzeekust, slechts 130 km van Berlijn. Het plan werd verlaten toen Fisher in 1915 de admiraliteit verliet, maar zijn vreemde schepen werden voltooid als de erfenis van dit buitengewone maar onzinnige concept.
De eerste twee van deze lichte slagkruisers waren HMS Courageous en HMS Glorious, beide in dienst genomen in 1917 (de kielen waren respectievelijk in maart en mei 1915 gelegd), maar ze bleken vrijwel onbruikbaar; hun pantsergordel van slechts 76 mm bood nauwelijks bescherming en de schepen hadden een hoofdbewapening van slechts vier 15-inch (381-mm) kanons in twee dubbele torens; de secundaire bewapening bestond uit achttien 4-inch (102-mm) kanons in zes driedubbele torens. Bij de enige keer dat ze serieus in actie kwamen, op 17 november 1917 tegen conventionele lichte kruisers van de Duitse vloot in de Bocht van Helgoland, leden ze meer schade dan ze aanrichten.
Hoewel ze te licht bepantserd en bewapend waren, waren de schepen wel zeer snel: ze haalden 32 knp met de 90.000 as-pk aan vier schroefassen geleverd door vier Parsons turbines, aangedreven door de stoom van 18 oliegestookte Yarrow ketels met kleine buizen.
Het Verdrag van Washington stond toe dat de schepen omgebouwd werden tot vliegdekschepen. Het ombouwen van beide schepen begon in 1924; de Courageous werd in 1928 voltooid en de Glorious in 1930. Het halfzusterschip de Furious, die was uitgerust met twee enkele 18-inch (457-mm) in plaats van vier 15-inch kanons, was in 1922 op dezelfde wijze omgebouwd tot een carrier zonder eiland, waarvan de schoorstenen ver naar achteren zaten om het hangardek niet in de weg te zitten. De twee latere conversies buitten de ervaring van de ontwikkelingen van de HMS Hermes en de HMS Eagle uit; door hun gecombineerde brug- en schoorsteenconfiguratie pasten er veel meer vliegtuigen aan boord.
De Courageous en Glorious hadden dezelfde vliegdekken aan de voorzijde, de op zo'n 20 procent van de lengte van het schip achter de boeg eindigden. Het hangardek werd naar voren verlengd op de hoogte van het vooronder, zodat kleinere en lichtere vliegtuigen (de jagers) gemakkelijker konden opstijgen van het lagere niveau. Beide schepen werden met veel ballast verzwaard om de stabiliteit te verbeteren. In 1935-1936 werden de korte vliegdekken aan de voorzijde verwijderd, en het grote vliegdek, met een bruikbare lengte van 161,54 m en een breedte van 27,89 m, werd uitgerust met twee katapulten die een vliegtuig van 3629 kg met 56 knp (104 km/u) of een vliegtuig van 4536 kg met 52 knp (96 km/u) konden lanceren. De schepen hadden elk twee hangardekken van 167,64 m lang, en de hangars en het vliegdek waren verbonden door twee liften van elk 14,02 m bij 14,63 m. De vliegtuigbrandstoftanks hadden een capaciteit van 156.835 liter.
De Courageous was het eerste belangrijke slachtoffer van de Royal Navy in WO II; het werd in september 1939 tot zinken gebracht, een week nadat de vijandelijkheden waren begonnen. Door dat verlies moest de Glorious als vervanging terugkeren vanuit de Middellandse Zee. Ook dit schip ging negen maanden later verloren bij de evacuatie van Noorwegen.
Airgroup[]
Vanaf 1928: Blackburn Dart, Fairey Flycatcher en Fairey IIIF.
Van 1933 tot 1938: Hawker Nimrod, Hawker Osprey, Blackburn Baffin, Blackburn Shark, Blackburn Ripon, Fairey Swordfish, Fairey Seal, Blackburn Skua en Gloster Sea Gladiator