De BV 143 B had een opvallende hydrodynamisch gevormde neus waarmee het wapen naar zijn doel moest stuiteren.
De beperkingen van luchtgelanceerde torpedo's brachten de Luftwaffe ertoe om te experimenteren met manieren om het bereik van dergelijke wapens uit te breiden. Het antwoord leek te liggen bij de ontwikkeling van een projectiel dat zelfstandig kon vliegen alvorens het water te raken. Vlak boven het water zou het wapen zijn eigen voortstuwing moeten hebben.
BV 143 het antwoord?[]
Bij wijze van oplossing ontwikkelde een ontwerpteam van Blohm und Voss onder leiding van Dr. Ing. Richard Vogt de BV 143. De romp van de BV 143 had de vorm van een conventionele torpedo, maar had een verbeterd aërodynamisch profiel, korte en brede vleugels en een kruisvormige staart met de horizontale delen ver voor de verticale. De stuurvlakken, ailerons, hoogteroeren en roeren werden bediend door een gyroscoop. De ailerons waren als aanzetstukken aan de vleugelachterranden gehangen. Het toestel was stabiel dankzij de sterke V-stelling van de vleugels. Onder de romp zat ter hoogte van het zwaartepunt een geleide sensorarm.
BV 143 operationeel[]
Het wapen was ontworpen om te worden afgeworpen door een moedervliegtuig en naar het doelwit te zweven. Ongeveer twee meter boven het wateroppervlak maakte de sensorarm contact met het water. Vanaf dat punt gedroeg het wapen zich geheel anders dan een vliegtuigtorpedo, want zodra de sensorarm door de waterdruk naar achteren werd geduwd, sloot de arm een elektrisch circuit in de romp, waardoor een raketmotor gestart werd. De 14,71 kN stuwkracht van de raket moest de dalende beweging van de zweeftorpedo tot stilstand brengen. Het wapen zou dan horizontaal verder vliegen. De raketmotor werkte slechts 40 seconden en gebruikte vloeibare brandstof: Brennstoff (benzine) en T-stof (waterstofperoxide).
B-Stoff en Z-Stoff[]
Als de sensorarm de raketmotor inschakelde, werd een elektrische lading geactiveerd die een kruitlading ontstak. Deze scheurde een membraan, waardoor lucht bij de tanks met brandstof kon komen en de vluchtige bestanddelen mengde. Daarna werd de verbranding geïnitieerd met een injectie van B-stoff (hydrazinehydraat). Intussen werd de T-Stoff door Z-Stoff ontbonden, waardoor nog meer zuurstof vrijkwam voor de verbranding van de benzine. De gasstroom werd gereguleerd met kleppen, maar de luchtdruk kon niet worden verminderd en de stuwkracht nam dan ook gestaag af tijdens de vlucht.
Vanwege de vluchtigheid van de brandstofbestanddelen zou de BV 143 uiterst gevaarlijk zijn geweest om te laden. Als de ervaringen met de Messerschmitt 163 straalvliegtuig indicatief waren, zou voor de BV 143 een team wapenspecialisten nodig zijn geweest. Het wapen zou voor de gebruikers bijna even gevaarlijk zijn geweest als voor het beoogde doelwit.
Tests[]
In 1943 werden vier BV 143's getest. Daarbij bleek dat de raketmotor niet snel genoeg de dalende baan omzette in een horizontale vlucht, en er was voorlopig geen andere aneroïde timer (een barometer met hoogtemeter) of ander elektrisch hoogtemetersysteem voorhanden. Daarom werd het project tijdelijk stopgezet. Er werden geen andere BV 143's gelanceerd, behalve enkele in het kader van andere proefnemingen.
Een variant was de BV 143A-2 met dubbel kielvlak en eindplaten aan de vleugeltips. Deze raket zou ook zijn uitgerust met een dubbelkamerige raketmotor voor kruis- en maximale snelheden. De BV 143B kon vanaf een stellage worden gelanceerd, ongeveer zoals de V-1 (Fi 103) raket. De raket zou waarschijnlijk onder de golftoppen stuiteren en zou worden gebruikt door kustbatterijen. Het plan om de BV 143 met een infraroodzoeker uit te rusten, werd nooit uitgevoerd.
Varianten[]
- BV 143 A: Vanaf een vliegtuig gelanceerd.
- BV 143 B: Vanaf een platform gelenceerd.
| Specificatie: | BV 143. |
|---|---|
| Type: | Raketvoortgestuwde vliegtuigtorpedo. |
| Bouwfirma: | Blohm und Voss. |
| Ontwerp: | 1943. |
| Afmetingen: | Lengte: 5,98 m ; Spanwijdte: 3,13 m ; Rompdiameter: 0,58 m ; Hoogte met uitgeklapte arm: 3,02 m ; Vleugeloppervlak: 2,45 m². |
| Gewicht: | Lanceergewicht: 1055 kg ; Brandstof: 170 kg. |
| Motor(en): | Een vloeibare-brandstof Walter 109-502 raketmotor van 14,71 kN, na 40 sec. afgenomen tot 6,86 kN. |
| Prestaties: | Max. zweefsnelheid: 415 km/u ; Bereik: 8 km. |
| Lading: | 180 kg. |
| Geleiding: | Traagheidsgeleiding. |
| Gebruiker(s): | Duitsland. |