Het achterwaarts gerichte geschut van de Archer zou een tactische handicap kunnen zijn geweest. De bemanning zette echter deze indeling naar hun hand door hun Archers in hinderlaagpositie te parkeren, om na het vuren weg te rijden, met de loop nog steeds naar achteren gericht.
Naarmate de Tweede Wereldoorlog voortduurde, dreigde het Britse leger de wedloop met de Duitsers in zwaardere tankkanonnen te verliezen. Toch hadden Britse strategen het aangedurfd om al in een vroeg stadium een enorme stap voorwaarts te maken in de kalibers van antitankkanonnen. Van de 57-mm van de 6-pdr, werd overgestapt op 76,2-mm (3-inch), en dat in een tijd dat de 6-pdr nog maar net in productie was.
Lang en zwaar[]
Men zag in dat het nieuwe 3-inch kanon - al gauw beter bekend als de 17-pdr - een erg groot en zwaar wapen op zijn getrokken affuit zou zijn. Daarom werd besloten uit te zien naar methoden om hem mobieler te maken. Idealiter werd de 17-pdr gebruikt als tankkanon, maar de tanks die groot genoeg waren voor zo'n zwaar kanon, waren zelfs het stadium van de tekentafels nog niet ontgroeid. Derhalve moest men op korte termijn op zoek naar een alternatief.
Nadat men al in productie zijnde chassis zoals die van de Crusader tank had overwogen, werd besloten de 17-ponder op het chassis van de Valentine infanterietank te installeren. De Valentine werd al geproduceerd en kon snel aangepast worden voor zijn nieuwe taak door een schuine bovenbouw te plaatsen. Deze was aan de bovenzijde open en werd voor op de romp geplaatst. Om te voorkomen dat de kanon/chassiscombinatie niet te zwaar aan de voorkant en onhandelbaar zou zijn, werd het kanon met een beperkte traverse boven de achterzijde van het chassis geplaatst. Dit voertuig was duidelijk als tankdestroyer bedoeld en werd eind 1943 in productie genomen.
Ideaal voor hinderlagen[]
Het zou tot maart 1943 duren voordat de eerste gemotoriseerde 17-pdr Valentine van de lopende band rolde. De troepen keken met enig angst en beven naar het nieuwe voertuig, want het idee van een kanon dat alleen achterwaarts vuurde, druiste in tegen de norm. Ook de bestuurders stonden niet te springen, want zij zaten in het midden voor het gevechtscompartiment, met de kulas direct achter hun hoofd. Werd het kanon afgevuurd, dan kwam die tot vlakbij het achterhoofd van de bestuurder. De bemenning bestond verder uit de richter, de commandant en de lader. Voor de zelfbescherming was een 7,7-mm Bren mitrailleur voorhanden.
Pas in oktober 1944 bereikten de eerste Valentine/17-pdr combinaties voor het eerst de slagvelden in Europa. Tegen die tijd was het type bekend geworden als de Archer. Al gauw werden in de praktijk de antitankcapaciteiten van de Archer duidelijk. En zelfs het achterwaarts vurend kanon werd als voordeel gezien. De Archer werd al snel als hinderlaagwapen gebruikt. Zijn lage silhouet kwam hierbij van pas, want hij kon daardoor goed gecamoufleerd worden. Wanneer er vijandelijke tanks naderden, konden enkele schoten worden afgevuurd om een tank te vernietigen. Vervolgens stond de Archer al in de goede positie om snel weg te komen voordat de vijand kon terugvuren. De Archer werd door de antitankcompagnieën van de Royal Artillery gebruikt. Men gaf veruit de voorkeur aan de Archer boven de zware en grote getrokken 17-pdr kanonnen, die door dezelfde compagnieën werden gebruikt.
Toen de oorlog eindigde, stopte ook de productie van de Archer. Er waren toen 655 stuks van de originele order van achthonderd exemplaren geproduceerd. Tot het midden van de jaren vijftig zouden de Archers gebruikt worden door antitankeenheden van het Britse leger.
Overlevers[]
Er zijn nog een drietal Archers in musea te zien: in het Yad la-Shirion Museum in Israël, in het Overloon oorlogsmuseum in Nederland en in het Bovington Tank Museum in Engeland.
| Specificatie: | Archer. |
|---|---|
| Type: | Zelfrijdend antitankkanon. |
| Bouwfirma: | Vickers. |
| In productie: | 1943 - 1945. |
| In dienst: | 1944 - ?. |
| Afmetingen: | Totale lengte: 6,7 m ; Romplengte: 5,5 m ; Breedte: 2,8 m ; Hoogte: 2,3 m. |
| Gewicht: | 16.260 kg. |
| Motor(en): | Een GMC 6-71 6 cilinder dieselmotor van 143,2 kW (192 pk). |
| Prestaties: | Max. snelheid op de weg: 32,2 km/u ; Bereik op de weg: 225 km. |
| Bewapening: | QF 17 ponder (76,2-mm) kanon ; 1x .303 (7,7-mm) Bren machinegeweer. |
| Hellingshoek: | 32°. |
| Verticaal obstakel: | 84 cm. |
| Overschrijdend vermogen: | 2,4 m. |
| Doorwaaddiepte: | 91 cm. |
| Bemanning: | 4. |
| Gebruiker(s): | Groot-Brittannië, Egypte (na-oorlogs). |