| Nagato klasse | |
|---|---|
| Type | Dreadnought slagschip |
| Land van herkomst | Japan |
| Bouwfirma | Marinewerf Kure. |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | Nagato: 1917 / 1919 / 1920-1945, Mutsu: 1918 / 1920 / 1921-1943 |
| Gebruiker(s) | Keizerlijke Japanse marine |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | Nagato:213,4 m / 29 m / 9 m Mutsu: 225 m. / 33 m. / 9,60 m. |
| Bepantsering | Gordel: 100–305 mm, Dek: 51–152 mm, Barbettes: 376 mm |
| Bewapening | 8x 16-inch kanons, 20x 5,5-inch kanons (18x), 8x 5-inch luchtdoelkanons, 4x 3-inch luchtdoelkanons, 20x 1-inch luchtdoelkanons later opgevoerd tot 98, 8x 0,5-inch mitrailleurs verwijderd in 1944, 8x 24-inch torpedobuizen (vier boven en vier onder water). |
| Vliegtuigen | 3 watervliegtuigen |
| Voortstuwing | 21 Kanton ketels (10) en vier Brown Curtiss turbines met reductiekasten met een vermogen van 59.656 kW (67.859 kW), 80.000 as-pk (91.000 as-pk) ; vier schroefassen. |
| Waterverplaatsing | 33.900 ton (In 1934-'36: 39.250 ton) ; Volbeladen: 38.625 ton (43.580 ton). |
| Snelheid/Bereik | 26,5 knp, 49 km/u ( 25 knp, 46 km/u). / 8650 zeemijl aan 16 knp |
| Bemanning | 1350 bij oplevering ; 1480 in oorlogstijd. |
| Einde | zie tekst |
In de loop van de Japanse expansie aan het begin van de 20e eeuw groeide de Keizerlijke Marine uit van een jonge kustvloot tot een van de meest geduchte zeestrijdmachten ter wereld. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd een ambitieus vlootbouwprogramma ondernomen om halverwege de jaren 1920 te kunnen beschikken over acht grote nieuwe slagschepen en acht even imposante slagkruisers. Het Marineverdrag van Washington van 1922 maakte op slag een einde aan dergelijke maritieme expansieplannen. Er waren toen nog maar twee schepen voltooid .Deze twee schepen, de IJN Nagato en de IJN Mutsu, waren de machtigste slagschepen ter wereld vanaf het moment dat ze op de marinewerven van Kure en Yokosuka van stapel liepen. Ze waren snel voor die tijd en zwaar gepantserd. Het waren 's werelds eerste slagschepen die waren uitgerust met 16-inch kanons.
Medio jaren 1920 werden ze verbouwd, en van 1934 tot 1936 nogmaals, maar nu ingrijpender. Ze werden verlengd en van langsscheepse uitstulpingen onder water voorzien die hun stabiliteit vergrootten. Ook werd de voorste schoorsteen verwijderd en een grote 'pagode'-brug en hoofdmast geïnstalleerd. Overal werd extra bepantsering aangebracht, wat het gewicht aan bepantsering verhoogd van 10.400 tot 13.000 ton. Door de grotere waterverplaatsing was de snelheid verminderd, want hoewel er efficiëntere ketels werden geïnstalleerd, werden de turbines zelf niet vervangen.
De Nagato was jarenlang het vlaggenschip van de gecombineerde vloot. Het hoogtepunt van haar ceremoniële carrière brak aan op 11 oktober 1940, toen het schip met de vlag van vice-admiraal Isoroku Yamamoto in top de vlootschouw leidde ter gelegenheid van de 2600e verjaardag van de troonsbestijging van keizer Jimmu. Een jaar later gaf admiraal Yamamoto vanaf dezelfde dekken opdracht tot het uitvoeren van de aanval op Pearl Harbor.
De Mutsu en de Nagato werden allebei intensief ingezet tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Mutsu en de Nagato waren met het nieuwe superslagschip Yamato van de Yamato klasse, tijdens de Slag om Midway ingedeeld bij Slagschipdivisie 1. Daarna gingen ze naar Divisie 2 met de Fuso en de Yamashiro. In augustus 1942 vormden ze een steungroep tijdens de Slag bij de Solomoneilanden, die vooraf ging aan de Amerikaanse landing op Guadalcanal.
De Mutsu ging op 8 juni 1942 verloren door een explosie in een van de magazijnen, die het schip in tweeën scheurde terwijl het voor anker lag in de Baai van Hiroshima. Uit het onderzoek naar de toedracht zou naar voren zijn gekomen dat de ramp was veroorzaakt door een zeeman die van diefstal was beticht en zelf bij de explosie omkwam, maar de ware oorzaak zal vermoedelijk nooit worden vastgesteld.
In 1943 opereerde de Nagato in de zuidwestelijke Stille Oceaan. Begin 1944 zette het schip koers naar Singapore. Het slagschip escorteerde bij die gelegenheid elementen van de Mobiele Vloot van admiraal Ozawa tijdens de Slag in de Filippijnenzee en maakte deel uit van de Eerste Mobiele Aanvalsmacht van admiraal Kurita tijdens de campagne in de Golf van Leyte.
De Nagato werd in de Zee van Sibuyan zwaar beschadigd door bombardementen, maar nam desondanks samen met de Yamato deel aan de actie voor de kust van Samar. De Nagato werd daarbij opnieuw door vliegtuigen aangevallen en beschadigd en keerde terug naar Japan om als drijvend luchtafweerplatform Yokosuka te beschermen.
De Nagato was het enige grote oppervlakteschip van de IJN dat de oorlog overleefde. Na de oorlog gebruikten de Amerikanen het schip als oefendoel bij de atoomproeven op Bikini Atol.
Vlag en replica[]
De vlag van de Nagato werd meegenomen door een commandant van de US Navy. In 2005 was de vlag te zien tijdens een antiekshow op de Japanse televisie. De vlag werd op 10 miljoen Yen geschat, na de show kocht Kouji Ishizaka de vlag van de dochter en schonk ze in 2006 aan het Yamato Museum te Kure, Hiroshima.
Tijdens de openingscenes van de film 'Tora!, Tora!, Tora!', was er een replica op ware grootte te zien.