| Piaggio P.108 | |
|---|---|
| Type | Zware bommenwerper |
| Land van herkomst | Italië |
| Bouwfirma | Piaggio |
| Ontwerp | Giovanni Casiraghi. |
| Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst) | 1939 / 1942 / 1942-1945 |
| Gebruiker(s) | |
| Specificatie:P.108B | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak) | 22,30 m. / 32 m. / 6 m. / 135 m² |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 17.325 kg / 29.885 kg. |
| Motor(en) | 4x 18 cilinder Piaggio P.XII RC.35 stermotoren van 1120 kW (1500 pk) elk. |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | 430 km/u / 8500 m. / 3520 km. |
| Bewapening | 5x 12.7-mm Breda-SAFAT machinegeweren, 2x 7.7-mm Breda-SAFAT machinegeweren ; 3500 kg aan bommen. |
| Bemanning | 6 tot 7 |
| Gebouwd | 36 + 1 prototype (P.108B bommenwerper), 12 + 1 prototype (P.108T transportvliegtuig) |
| Gebruik (Landen) | Italië, Duitsland |
De enige zware viermotorige bommenwerper die tijdens de Tweede Wereldoorlog bij de Italiaanse strijdkrachten dienst deed, was de Piaggio P.108. Het ontwerp was interessant, Piaggio was al lang gevestigd als ingenieursbureau en scheepsbouwer, en had in de Eerste Wereldoorlog enkele vliegtuigen en componenten geleverd als onderaannemer. De P.108 werd ontwikkeld uit een eerder ontwerp voor een viermotorige bommenwerper, de P.50-II. Het was een laagdekker met vrijdragende vleugels met een geheel metalen constructie, en met een intrekbaar landingsgestel met staartwiel. Het vliegtuig werd voortgestuwd door vier Piaggio R.XII RC 35 stermotoren, twee in elke vleugel, in motorgondels in de vleugelneus. Vier versies verschenen op de tekentafel, maar alleen de P.108B Bombardiere (bommenwerper) werd in serie gebouwd. Het prototype vloog voor het eerst in 1939.
Van de andere uitvoeringen vlogen alleen het prototype of enkele exemplaren. Als eerste was er de P.108A Artiglieri (artillerie), een maritiem aanvalstoestel waarvan er één werd gebouwd dat naast de standaardbewapening van de P.108 ook een 102-mm kanon had. Toen Italië de wapenstilstand sloot met de Geallieerden, werd dit toestel door de Duitsers gevorderd en in de Luftwaffe opgenomen. De P.108C Civile (burger) was een verkeersvliegtuig met grotere spanwijdte en een herontworpen romp. Hierin vonden 32 passagiers plaats. Van dit type werden zestien exemplaren gebouwd, inclusef één prototype, maar ze werden omgebouwd tot militaire transporttoestellen die plaats boden aan 56 militairen. Ongeveer 24 P.108B's werden ook omgebouwd tot deze configuratie. Eén P.108C werd omgebouwd tot P.108T Transporto militair transport prototype en kreeg bij deze operatie laaddeuren in de zijkant en een luik aan de onderkant van de romp.
Tot de andere voorgestelde varianten behoorde de P.108M Modificato (gewijzigd). Dit was een ontwikkeling uit de P.108B waarbij de enkele mitrailleur in de neuskoepel vervangen was door vier mitrailleurs en een 20-mm kanon. Dan was er nog de P.133, een geavanceerde versie van de P.108B met betere motoren en een grotere bommenlading.
De P.108B werd voor het eerst ingezet bij nachtbombardementen op Gibraltar, begin 1942. Dit type werd vervolgens ingezet in het Middellandse Zeegebied, Noord-Afrika en Rusland. In totaal 163 exemplaren werden van dit type gebouwd, maar na zware verliezen was daarvan nog minder dan vijf procent over bij de wapenstilstand met de Geallieerden.
Varianten[]
- P.108: Prototype (MM22001).
- P.108A Artiglieri: Aanvalsversie voor de Marine. 1 gebouwd.
- P.108B Bombardiere: Zware bommenwerper. 24 gebouwd.
- P.108C Civile: Civiel verkeerstoestel voor 32 passagiers, later omgebouwd tot militair transporttoestel voor 56 militairen. Waarschijnlijk 16 gebouwd en 1 prototype.
- P.108M Modificato: Gemoderniseerde P.108B met zwaardere bewapening. 1 gebouwd.
- P.108T Transporto: Transportversie. 12 gebouwd (inclusief de de P.108C's).
- P.133: Verdere ontwikkeling van de P.108B met sterkere motoren en een grotere bomlading. Geannuleerd.