Militaria Wiki
Registreer
Advertisement
Glisenti modello 1910
Glisenti
Type semi-automatisch pistool
Land van herkomst Italië
Bouwfirma Metallurgica Brescia già Tempini Societa Siderurgica Glisenti
Ontwerp Abiel Bethel Revelli
Productie (ontwerp / productie / in dienst) 1906 / 1910-1915 /1910-1945
Gebruiker(s)
Specificatie

Afmetingen (lengte / lengte loop) 207 mm / 100 mm.
Gewicht 820 gr.
Kaliber 9-mm.
Mondingssnelheid 305 m/sec.
Vuursnelheid
Aanvoer 7-schoots magazijn
Munitie 9 mm Glisenti
Elevatie
Traverse
Gebouwd +/_ 33.000
Gebruik (Landen) Italië

Het pistool dat nu vooral bekend is als Pistola Automatica Glisenti modello 1910, werd oorspronkelijk Brizia genoemd. De productie en de patenten werden echter in het eerste decennium van de 20e eeuw overgenomen door de Societa Siderugica Glisenti. In 1910 werd dit pistool door het Italiaanse leger in gebruik genomen als (beoogd) 'standaard dienstwapen'. In de praktijk werd de Glisenti niet hét standaard pistool, maar speelde jarenlang tweede viool ten opzichte van de oude 10, 35-mm modello 1889 revolver, die in productie bleef tot in de jaren dertig van de vorige eeuw, notabene langer dan de Glisenti.

De Glisenti had verscheidene ongebruikelijke kenmerken en het mechanisme kwam weinig voor. Het afvuurmechanisme had, grofweg gezegd, een vertraagde terugslag, waarbij de loop en de kamer naar achteren bewogen tijdens het lossen van het schot, en niet erna. Door de achterwaartse beweging begon de rotatieafsluiter te draaien tot de loop na ongeveer 7 mm tot stilstand kwam. Hij werd dan op zijn plaats gehouden door een oplopende wig en schoot naar voren als de kamer weer voorwaarts bewoog om een nieuwe patroon te laden. Al deze bewegingen hadden verschillende effecten. Ten eerste stond tijdens al die bewegingen het mechaniek open waardoor er makkelijk vuil en zand in kon komen. Een ander effect was dat het overhalen van de trekker een relatief langdurige beweging was zonder duidelijk afdrukpunt. Dat maakte accuraat richten een stuk lastiger. De beweging van loop e.d. werd er niet betrouwbaarder op doodat de hele linkerkant van het pistool geen karkas had. De linkerkant bestond uit een los opgeschroefde beschermplaat. Een fatsoenlijke behuizing ontbrak. Bij langdurig gebruik kon er speling ontstaan tussen deze plaat en het mechaniek, waardoor het pistool vastsloeg. En zelfs als de beschermplaat goed zat, zorgden al die noodzakelijkerwijs bewegende delen voor onaangenaam veel speling.

Om de ergste nadelen te omzeilen, brachten de Italianen speciaal voor dit pistool ontworpen patronen uit, de 9-mm Glisenti patronen. Qua uiterlijk leken deze op de standaard 9-mm Parabellum, maar de explosieve lading was minder groot om minder terugslag te veroorzaken. Dat zorgde weer voor minder belasting van het mechaniek van het wapen. Deze munitie was dus de enige soort waarmee de Glisenti behoorlijk werkte. Werd per ongeluk andere munitie met dit wapen afgevuurd, dan kon dat dramatische gevolgen hebben voor pistool en schutter. De Glisenti bleef tot eind jaren twintig van de vorige eeuw in productie en was tot in 1945 in gebruik bij het Italiaanse leger. Tegenwoordig is het alleen nog maar een verzamelobject.

Advertisement