Kaman SH-2 Seasprite

Australië en Nieuw-Zeeland kochten Seasprites voor hun nieuwe Anzac klasse multirolfregatten.

De H-2 Seasprite ontstond als respons op een specificatie van de USN uit 1956 voor een snelle all-weather langeafstandshelikopter voor SAR-, verbindings- en ultiliteitstaken. De eerste van vier YHU2K-1 (vanaf 1962: YUH-2A) testprototypes maakte zijn eerste vlucht op 2 juli 1959 en het type werd in productie genomen als de HU2K-1 (UH-2A). Latere varianten werden gestaag verbeterd en gemoderniseerd. Ze kregen bijvoorbeeld een tweede motor (voor een grotere veiligheidsmarge voor gebruik vanaf schepen), dubbele hoofdwielen en een vierbladige staartrotor. De productie werd gestaakt na aflevering van de laatste UH-2B. De helikopter werd in oktober 1970 voor het eerst voor ASW-werk ingezet, toen de USN de SH-2D koos als interim LAMPS I (Light Airborne Multi-Purpose System, licht vliegend systeem voor meerdere taken) platform.

LAMPS I

De SH-2D had onder de neus een radarkoepel met daarin een Litton LN-66 zoekradar, een ASQ-81 MAD op de stuurboord romppylon en een afneembaar sonoboeirek aan de bakboordzijde. Er werden er twintig geproduceerd als aangepaste versies van de bewapende HH-2D SAR helikopter, die in 1972 operationeel werden.

De levering van de definitieve SH-2F, die eveneens de aanduiding LAMPS I droeg, begon in mei 1973. De primaire rol van de SH-2F was het uitbreiden van de defensieve beschermingsring rondom een carrier battle group. Het toestel had T58-GE-8F motoren, een betere hoofdrotor en een versterkt onderstel waarvan het staartwiel verder naar voren zat. De SH-2F had voorts een verbeterde Marconi LN-66HP oppervlaktezoekradar, een ASQ-81 (V)2 gesleept MAD-systeem en een tactisch navigatie- en communicatiesysteem. Ongeveer 88 toestellen werden omgebouwd van eerdere varianten, en zestien SH-2D's werden eveneens gewijzigd.

Nieuwe productie

De Seasprite werd in 1981 opnieuw in productie genomen, toen de USN een order plaatste voor de eerste van uiteindelijk zestig nieuwe SH-2F's. Vanaf 1987 werden ongeveer zestien SH-2F's aangepast voor operaties in de Perzische Golf. Tijdens de Golfoorlog van 1991, testte de SH-2F de ML-30 Magic Lantern lasermijndetector voor mijnen onder water.

De Seasprite werd verder ontwikkeld tot de SH-2G Super Seasprite. Het prototype van de YSH-2G vloog op 2 april 1985 voor het eerst als SH-2F model met T700 motoren. Het nieuwe type werd in 1991 operationeel, maar het einde van de Koude Oorlog verminderde de behoefte van de USN tot 23 toestellen. Inmiddels is de Seasprite niet meer in gebruik bij de Amerikaanse marine. Kaman heeft omgebouwde, maar overtollig geworden SH-2F's aan Egypte verkocht. Vanaf oktober 1997 heeft het land SH-2G(E) helikopters ontvangen. In juni 1997 bestelden de Royal Australian Navy en de Royal New Zeeland Navy in totaal vijftien SH-2G's, die werden omgebouwd door SH-2F casco's te moderniseren. De SH-2G(NZ) helikopter voor Nieuw-Zeeland werden in 2001 operationeel. De SH-2G(A) toestellen voor Australië hebben problemen met de avionica ondervonden en zijn pas enkele jaren later in gebruik genomen.

Varianten

• YHU2K-1: Vier test- en evaluatieprototypen, later gemoderniseerd naar YUH-2A in 1962.

• HU2K-1: Transporthelikopter. Uiteindelijke productiemodel, later gemoderniseerd naar UH-2A in 1962, 88 gebouwd.

• UH-2B: Transporthelikopter, 102 gebouwd.

• H-2 Tomahawk: Gunship versie gebaseerd op de UH-2A, één prototype gebouwd en getest voor de US Army in 1963.

• UH-2C: UH-2A en UH-2B helikopters gebruikt voor conversies.

• NUH-2C: Een test- en evaluatiehelikopter voor het testen van raketten.

• NUH-2D: Gemoderniseerde NUH-1C voor test- en evaluatievluchten.

• HH-2C: Bewapende SAR-helikopter.

• HH-2D: Onbewapende SAR-helikopter.

• SH-2D: Anti-duikboot helikopter.

• YSH-2E: Testhelikopter met geavanceerde radar en LAMP uitrusting.

• SH-2F: Anti-duikboot helikopter.

• YSH-2G: Anti-duikboot helikopter.

• SH-2G Super Seasprite: Anti-duikboot helikopter.

Specificatie:	SH-2G Super Seasprite
Type:	Multirol helikopter.
Bouwfirma:	Kaman Aircraft Corporation.
Eerste vlucht:	1959.
In dienst:	1962.
Afmetingen:	Lengte: 16,08 m (draaiende rotor) : Hoogte (draaiende rotor): 4,58 m ; Hoofdrotordiameter: 13,51 m ; Hoofdrotorschijfoppervlak: 143,41 m².
Gewichten:	Leeg: 3483 kg ; Max. startgewicht: 6123 kg.
Motor(en):	2x General Electric T700-GE-401/401C turboshaft met een vermogen van 1285 kW.
Prestaties:	Max. snelheid: 256 km/u ; Kruissnelheid: 222 km/u ; Klimvermogen: 762 m/min. ; Bereik: 1080 km ; Plafond: 5300 m
Bewapening:	Voorziening voor twee 7,62-mm M60 beweegbare in de cabinedeuren ; tot 726 kg afwerpbare middelen.
Lading:	Voorziening voor maximaal vier passagiers ; twee brancards, of 1814 kg vracht als lading onder de romp.
Bemanning:	3.
Gebruiker(s):	Amerika, Australië, Nieuw-Zeeland.