| Mikoyan MiG-29K Fulcrum | |
|---|---|
| Type | Eenzits multi-role vliegdekjager. |
| Land van herkomst | Rusland |
| Bouwfirma | Mikoyan |
| Ontwerp | |
| Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst) | 1988 / 2010 / 2010- actief |
| Gebruiker(s) | |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / spanwijdte / hoogte / vleugeloppervlak) | 17,30 m. / 11,99 m. / 4,40 m. / 43 m² |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 11.000 kg. / 24.500 kg. |
| Motor(en) | 2x Leningrad/Klimov RD-33K turbofans elk met een stuwkracht van 53,95kN droog en 86,33kN met naverbrander,en met een noodsetting van 92,17kN. |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | Mach 2+ (2200 km/u) / 17.500 m. / 1500 km. (in gevecht: 850 km.) |
| Bewapening | lucht-luchtbewapening bestaat uit R-73M korte-afstands AAM plus R-27/R1/R-27ER1/R-27E1/R-27TE1 en R-77 middellange-afstandsraketten,lucht-grondbewapening omvat Kh-31A en Kh-35 antischipsraketten ; 30-mm GSh-30-1 kanon. |
| Bemanning | 1 of 2 |
| Gebouwd | 81 |
| Gebruik (Landen) | India, Rusland |
Het Mikoyan MiG-29K 'Fulcrum' project was een initiatief om de SU-27K onderscheppingsjagers aan boord van de beoogde Russische vliegdekschepen in de jaren 1990 aan te vullen. Uiteindelijk werd echter alleen de SU-27K voor het vliegdekprogramma in produktie genomen. Tests met de MiG-29KVP met vanghaak wezen uit dat het toestel veilig vanaf een ski-jump kon opereren en dat vanghaaklandingen mogelijk waren met een realistisch operationeel gewicht, maar daarnaast werd duidelijk dat de MiG-29 voor vliegdekoperaties moest worden voorzien van een grotere vleugel en meer stuwkracht. Bovendien moesten extra liftverhogende voorzieningen worden aangebracht om de landingssnelheid te verlagen zonder de invalshoek onaanvaardbaar hoog te laten worden. Mikoyan ontwikkelde de maritieme versie op basis van de nieuwe multi-role Mikoyan MiG-29M. Deze had een lichter casco en een multi-mode/multi-role radar die het gebruik van precisiegeleide wapens mogelijk maken.
Er bestond enige kruisbestuiving tussen de Mikoyan MiG-29M en de MiG-29K. Zo werden bijvoorbeeld de voor de vliegdekjager ontwikkelde sterkere RD-33K motoren later ook geïnstalleerd in de MiG-29M. De nieuwe motor leverde gedurende korte tijd 92,17kN stuwkracht, die hard nodig was bij de start en bij eventuele doorstarts. Ook had het toestel FADEC (Full-Authority Digital Engine Control,volledige digitale motorbediening) en was het gemaakt van geavanceerde materialen.
De belangrijkste nouveauté van de MiG-29K was echter zijn nieuwe vleugel, die op een derde van de spanwijdte een automatisch opklapmechanisme heeft. De vleugel is uitgerust met dubbele spleetkleppen met een verlengde koorde en de verlengde ailerons van de MiG-29M, die echter als flaperons beide kunnen worden neergelaten bij lage snelheden. De tip is verder naar buiten verplaatst en heeft een grotere koorde en diepte, zodat er plaats is voor nieuwe ECM-systemen. De voorrand heeft een verminderde pijlstelling en herontworpen flaps.
Behalve een nieuwe vleugel heeft de MiG-29K ook een nieuw, versterkt onderstel met lange uitslag en een vanghaak onder de staart. Het MiG-29K prototype was bovendien uitgerust met een nette, geheel intrekbare tankstang onder de bakboord voorrand van de voorruit. De productieversie van de MiG-29K zou bovendien een geheel automatisch vliegdeklandingssysteem hebben gehad ter aanvulling van het Uzel bakenzoeksysteem. De prototypes gebruikten een systeem dat was afgeleid van het systeem van de Yak-38. Doordat het nieuwe toestel veel aspecten met de MiG-29K gemeen had, kon worden volstaan met twee prototypes van de MiG-29K om de vliegdekkwaliteiten te beproeven. Het eerste prototype vloog voor het eerst op 23 juni 1988 en werd vanaf 1 november 1989 gebruikt voor intensieve tests aan boord van de Tbilisi. Het tweede prototype werd voornamelijk voor systeemtests gebruikt en maakte slechts zes vliegdeklandingen. Het einde van de Koude Oorlog en het uiteenvallen van de Sovjet-Unie leidde ertoe dat de geplande zusterschepen van de Tbilisi geannuleerd werden. Tbilisi zelf werd omgedoopt tot Admiral Kuznetsov. Intussen werd de ontwikkeling van twee jagertypen voor één air wing als een onverantwoorde kostenpost beschouwd, zodat zich alengs een concurrentiestrijd tussen de SU-27K en de MiG-29K ontspon. De strijd werd gewonnen door de SU-27K, howel de MiG-29K een beduidend betere multi-role capaciteit had.
Toch was de hoop voor de MiG-29K nog niet vervlogen in 2000 kocht India het vliegdekship Admiral Gorsjkov van Rusland. Het schip wordt omgebouwd tot carrier voor meerdere taken en krijgt hetzelfde verlengde vliegdek en ski-jump als de Kuznetsov. De air wing van de Gorsjkov wordt gebaseerd op een verbeterde versie van de MiG-29K met geavanceerde avionica (waaronder pmultifunctionele cockpitbeeldschermen) en sterk uitgebreide wapenmogelijkheden. Voor de upgrade wodt intensief gebruik gemaakt van Mikoyans ervaring met het ontwikkelen van de toekomstige MiG-29SMT tactische jagervariant voor de Russische luchtmacht. De Indiase marine heeft aangekondigd,vanaf 2004 in totaal 46 MiG-29K's te willen afnemen.
Varianten[]
- MiG-29K: Eenzits multi-role vliegdekjager.
- MiG-29KUB: Twee-zits (tandem) operationele trainerversie.