| Mil Mi-26 | |
|---|---|
| Type | Transporthelikopter |
| Land van herkomst | Rusland |
| Bouwfirma | Rostvertol |
| Ontwerp | Mil Moscow Helicopter Plant |
| Productie (eerste vlucht / In gebruik / in dienst) | 1977 / 1983 / Actief |
| Gebruiker(s) | |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte / breedte rotor / hoogte / rotoroppervlak) | 40,03 m. / 32 m. / 8,15 m. / 804,25 m². |
| Gewicht (leeg / max. startgewicht) | 28.200 kg. / 56.000 kg |
| Motor(en) | 2x ZMDB 'Progress' (Lotarev) D-136 turboshaftmotoren van elk 8500 kW (11.240 as-pk). |
| Prestaties (snelheid / plafond / bereik) | 296 km/u / 4600 m. / 800 km. |
| Bewapening | geen |
| Bemanning | 5 + laadcapaciteit: 90 soldaten of 60 draagberrier, 20.000 kg. cargo. |
| Gebouwd | 316 (2015) |
| Gebruik (Landen) | Militair: Algerije, Belarus, Cambodja, China, Democratische republiek Congo, Equatoriaal-Guinea, Indië, Jordanië, Kazakstan, Laos, Mexico, Noord-Korea, Peru, Rusland, Oekraine, Venezuela. Civiel: België, China, Rusland, Verenigde Naties. |
De Mil Mi-26 (NATO: Halo) werd ontworpen als vervanging voor de Mil Mi-6, maar moest tussen de 50 en 100 procent meer capaciteit hebben. Het type kreeg in eerste instantie de aanduiding Mi-6M, en moest een laadruimte hebben die ongeveer equivalent was aan die van de Lockheed C-130 Hercules, waarmee de Mi-26 de krachtigste helikopter ter wereld werd. Het eerste van verschillende prototypes en preproductietoestellen maakte op 14 december 1977 zijn eerste vlucht, en militaire evaluatie begon in 1983, waarna het type in 1983 volledig in dienst kwam.
De voortstuwing van de helikopter bestaat uit twee D-136 turboshaft motoren, die meer dan twee keer zo sterk zijn als de motoren van de Mil Mi-6, en door de combinatie van het grotere vermogen en de geavanceerde achtbladrotor is de Mi-26 in staat bijna tweemaal zoveel lading te heffen als de Mil Mi-6. Naast de vierkoppige bemanning en de ruimte in de cockpit voor een vijfde persoon kan de Mi-26 vier passagiers vervoeren in een compartiment achter de cockpit, en bovendien maximaal 90 soldaten met volle bepakking, of zestig brancards plus vier of vijf begeleiders in het ruim, dat toegankelijk is via een deur aan stuurboord en twee aan bakboord. Het ruim kan ook gebruikt worden voor vrachtvervoer, dat in- en uitgeladen wordt via een elektrische laadklep aan de achterzijde. Die bestaat uit een oprijluik dat aan de onderzijde scharniert en twee bovendeuren die aan de zijkanten scharnieren.
Het uiterlijk van de helikopter is in grote lijnen standaard, met een romp en staartstuk, een vast neuswielonderstel met dubbele wielen en een dynamisch systeem met twee naast elkaar geplaatste turboshafts die de achtbladige hoofdrotor en de vijfbladige staartrotor aandrijven, die elk op een titaniumkop bevestigd zijn. De instrumenten van de Mi-26 omvatten een geïntegreerd vlucht- en navigatiesysteem, weerradar, en voor de militaire varianten infrarood stoorapparatuur.
De basisvariant is de Mi-26, het standaard militaire transportmodel. Tegen het eind van de twintigste eeuw waren er zo'n driehonderd exemplaren van de 'Halo' serie geleverd, en bleef de productie gestaag voortduren. In dat aantal is een grote hoeveelheid andere varianten begrepen. De Mi-26A is een verbeterde transportvariant met een geïntegreerd PNK-90 vlucht- en navigatiesysteem, dat automatisch naderen en dalen tot een kritisch punt mogelijk maakt. De Mi-26T, de standaard civiele versie, is grotendeels gelijk aan de Mi-26, maar is ook verkrijgbaar als de Mi-26TS, die naar Westerse standaard aangepast is. Verdere varianten zijn onder andere de Mi-26MS luchtambulance, die uitgerust is als een goed geoutilleerd vliegend ziekenhuis met operatiekamer, en de Mi-26NEF-M, een ASW helikopter met zoekradar in een radarkoepel onder de neus en een MAD systeem met uitrolbare sleepsensor. De Mi-26P is een comfortabele passagiershelikopter. De Mi-26PK is een vliegende kraan met een gondel aan de zijkant van de romp voor de lieroperator. De Mi-26PP schijnt een radiosteunzender te zijn. De Mi-26TM is een andere vliegende kraan met een krappere gondel voor de operator, ofwel onder de romp of onder de achterste laadklep. De Mi-26IP is een brandbestijdingsmodel. De Mi-26TZ is een tanker die 14.050 liter brandstof en 1040 liter smeermiddel kan tanken via vier slangen. De Mi-26M is een opgewaardeerde versie van de basistransportvariant, die nog in ontwikkeling is, met een aantal verbeteringen waaronder D-127 motoren van 10.700 kW die verbeterde rotors aandrijven met volledig uit glasfiber gefabriceerde bladen. De Mi-27, ten slotte is een vliegende commandopost.
Varianten[]
- V-29: Prototype.
- Mi-26: Militaire transportversie (NATO: Halo-A)
- Mi-26A: Opgewaardeerde versie met een nieuw navigatie/vlucht systeem, vloog in 1985, geen productie.
- Mi-26M: Opgewaardeerde versie van de Mi-26.
- Mi-26S: Versie uitgerust voor bestrijding van nucleaire rampen.
- Mi-26T: Civiele transportversie.
- Mi-26TS Civiele transportversie, ook bekend als Mil Mi-26TC.
- Mi-26TM: Vliegende kraan met onder de neus een gondel voor de kraanoperator.
- Mi-26TP: Versie voor vuurbestrijding.
- Mi-26MS: Ambulanceversie van de Mi-26T.
- Mi-26P: Passagiersversie.
- Mi-26PK: Vliegende kraan.
- Mi-26T2: Opgewaardeerde versie van de Mi-26T, uitgerust met een BREO-26 airborne electronic systeem voor vliegen in alle weer, productie startte in 2015.
- Mi-26T2V: Versie uitgerust met betere bepantsering en uitrusting, getest tijdens militaire operaties in Syrië.
- Mi-27: Commandohelikopter, 2 prototypes gebouwd.