Petlyakov Pe-2

De Petlyakov Pe-2 werd vaak de 'Russische muskiet' genoemd, vanwege zijn veelzijdigheid en zijn mogelijkheid om al zijn rollen perfect uit te voeren. Dit zijn Pe-2FT's.

De Petlyakov Pe-2 werd in de zomer van 1941 in kleine aantallen in dienst genomen binnen de gelederen van de VVS (Voenno-Vozdushniye Sily). Het toestel zou de beste Russische lichte bommenwerper van de Tweede Wereldoorlog worden. De Petlyakov Pe-2 was afgeleid van V.M. Petlyakovs tweemotorige VI-100 onderschepper met drukcabine voor grote hoogte. Dit toestel had een fenomenale topsnelheid van 623 km/u op een hoogte van 10.000 m, een tweekoppige bemanning en werd voortgestuwd door 820-kW M-105R V-12 motoren. De VI-100 vloog voor de eerste keer op 7 mei 1939. Met de naderende oorlog in Europa had de VVS dringend behoefte aan een duikbommenwerper. Hiervoor paste Petlyakov de VI-100 jager aan door de TK-3 turbocompressoren voor de grote hoogte te vervangen door standaard M-105R motoren. Ook kreeg het toestel nieuwe duikremmen en een stabilo met V-stelling om de stabiliteit te verhogen.

De Pe-2 verschijnt

Er werden twee PB-100 (Pikirujusjtsji Bombardirovsjtsjik, duikbommenwerper) prototypes gebouwd met bovenstaande aanpassingen, een glazen neus en defensieve bewapening. Dit type werd de Pe-2 lichte bommenwerper en duikbommenwerper. De driekoppige bemanning zat onder een lange glazen cockpitkap met een bepantsering van 9 mm. Aanvankelijk bestond de bewapening uit twee vaste 7,62-mm ShKAS machinegeweren in de neus, een op de rug en een vierde onder de buik, dat gericht kon worden met een 120° periscoop.

De M-105R motoren dreven driebladige VISh-61 propellers aan. Het toestel bleek snel en zeer wendbaar, maar was behoorlijk veeleisend voor beginnende piloten. Toen de Duitsers in 1941 de Sovjet-Unie binnenvielen, waren er ongeveer 458 Pe-2's geproduceerd, maar de levering verliep traag. Zelfs in september 1941 waren er nog maar weinig Pe-2's gearriveerd bij fronteenheden. Het Westelijk front van kolonel-generaal I.S. Konev had er slechts vijf, waarmee hij de Duitse aanval op Moskou moest keren. Het aantal Pe-2's bij de fronten van Briansk en Kalinim was zelfs nog lager.

Winteroffensief

Hoewel klein in aantal, droeg de Pe-2 bij aan de overwinningen van het Russische winteroffensief van 1941-1942. Het toestel werd in toenemende aantallen ingezet bij de verdediging van Leningrad, Charkov, Rostov en Stalingrad. Eind 1942 verscheen de verbeterde Pe-2FT met 940-kW (1260 pk) Klimov VK-105P/F motoren en een 12,7-mm UBT machinegeweer op de rug. De Pe-2I was een jachtbommenwerper, voortgestuwd door 1208-kW (1620 pk) VK-107A motoren. De verkenningsversie was de Pe-2R, de trainingsversie de Pe-2UT. De Pe-2 werd van 1941 tot 1945 veelvuldig ingezet, onder andere in september 1945 bij operaties in Mantsjoerije tegen de Japanners. In totaal werden er 11.427 Pe-2 en Petlyakov Pe-3 (jagerversie) toestellen gebouwd.

Varianten

• PB-100: Prototype van de Pe-2, dit was een gemodificeerde VI-100 uit 1940.

• Pe-2: Eerste productietoestel.

• Pe-2B: Standaard bommenwerperversie uit 1944.

• Pe-2D: Drie-zits bommenwerperversie met twee VK-107A zuigermotoren.

• Pe-2FT: Productievariant, in Tsjechoslowakije bekend als de B-32. Verbeterde defensieve bewapening (7,62-mm machinegeweer in een Dorsaltoren), verwijderde duikremmen en opgewaardeerde motor en zonder de glazen neus.
• Pe-2FZ: Slechts een klein aantal gebouwd.
• Pe-2I: Opgewaardeerd model ontworpen door Vladimir Myasishchev. VK-107 motoren, ander vleugelprofiel, op afstand bediende staartbewapening. Kon tot 1000 kg bommen meevoeren. Vijf gebouwd.
• Pe-2K: Versie met stermotoren, slechts enkele gebouwd.
• Pe-2K RD-1: Een Re-2K voorzien van een RD-1 raketmotor. De 300 kg Glushko RD-1 raketmotor was in de staart van het toestel gemonteerd.
• Pe-2M: Variant van de Pe-2I met zwaardere bewapening.
• Pe-2MV: Versie bewapend met een 20-mm ShVAK kanon en twee 12,7-mm machinegeweren in een gondel onderaan het vliegtuig, en een 7,62-mm machinegeweer in een Dorsaltoren.
• Pe-2R: Driezits fotoverkenner met extra brandstoftanks, slechts enkele gebouwd.
• Pe-2S: Tweezits trainerversie.
• Pe-2Sh: Het PB-100 prototype bewapend met twee 20-mm ShVAK kanonnen en een 12,7-mm machinegeweer onderaan de romp.
• Pe-2VI: Jager voor grote hoogte.
• Pe-2UTI (UPe-2): Trainerversie, in Tsjechoslowakije bekend als de CB-32.
• Pe-2 Paravan: Anti-sperballon versie.
• Pe-3: Jagerversie, slechts enkele gebouwd.
• Pe-4: Jagerversie, slechts enkele gebouwd.

Specificatie:	Petlyakov Pe-2
Type:	Lichte bommenwerper en duikbommenwerper.
Bouwfirma:	Petlyakov
Ontwerp:	Vladimir Petlyakov.
Eerste vlucht:	December 1939.
In dienst:	1941-1954
Afmetingen:	Lengte: 12,7 m ; Hoogte: 4 m ; Spanwijdte: 17,2 m ; Vleugeloppervlak: 40,5 m².
Gewicht:	Leeg: 5876 kg ; Max. startgewicht: 8496 kg.
Motor:	Twee Klimov M-105R V-12 zuigermotoren van 820 kW (1100 pk).
Prestaties:	Max. snelheid: 540 km/u op 5000 m ; Kruissnelheid: 428 km/u ; Klim naar 5000 m : 7' ; Plafond: 8800 m ; Bereik: 1500 km.
Bewapening:	2x 7,62-mm ShKAS machinegeweren of 1x 7,62-mm ShKAS en 1x 12,7-mm Beresin UBT machinegeweer in de neus ; 1x7,62-mm of 12,7-mm UBT machinegeweer in rug en buik, max.bomlading van 1200 kg.
Bemanning:	3
Gebruiiker(s):	Wereldoorlog II: Sovjet-Unie, Tsjechoslowakije, Finland. Na-oorlogs: Sovjet-Unie, Bulgarije, Volkrepubliek China, Tsjechoslowakije, Hongarije, Polen, Joegoslavië.