| Shinano | |
|---|---|
| Type | Vliegdekschip |
| Land van herkomst | Japan |
| Bouwfirma | Yokosuka Naval Arsenal. |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1940 / 1944 / 1944 |
| Gebruiker(s) | |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 265,8 m (Vliegdek: 255,9 m bij 40,1 m.) / 36,3 m / 10,3 m |
| Bepantsering | Waterlijn: 205 mm, Vliegdek: 80 mm, Hangardek: 200 mm. |
| Bewapening | 16x 127-mm DP-kanons, 145x 25-mm AA-kanons, 12x 28-loops AA-raketlanceerinrichtingen. |
| Vliegtuigen | 18 (later 47). |
| Voortstuwing | 4 stoomturbines en 12 Kampon olie gestookte boilers van 111.855 kW (150.000 as-pk) naar vier schroefassen. |
| Waterverplaatsing | 64,000 ton standaard / 71.900 ton volbeladen. |
| Snelheid/Bereik | 27 knp / 19.000 km bij volle snelheid. |
| Bemanning | 2400 |
| Einde | Tot zinken gebracht door de USS Archerfish op 29 november 1944. |
Het rampzalige verlies van vier carriers bij Midway, uitsluitend door toestellen vanaf Amerikaanse vliegdekschepen, overtuigden de Japanners er niet alleen van dat vliegdekschepen nuttiger waren dan slagschepen, maar ook dat de aantallen nodig opgeschroefd moesten worden.
Het ambitieuze conversieprogramma stoelde grotendeels op dit uitgangspunt, maar geen van alle was zo indrukwekkend als dat van de Shinano. Dit gigantische schip werd gecreëerd vanuit het incomplete derde slagschip uit de Yamato klasse en had een waterverplaatsing van bijna 72.000 ton bij volledige belading, een getal dat pas overtroffen werd door de naoorlogse Amerikaanse supercarriers. Het schip had een 200 mm dik gepantserd dek en even dikke verticale bescherming. De force breedte van het schip (die door uitstulpingen verder toenam) bood plaats aan een vliegdek met een 80 mm dikke bepantsering over vrijwel het gehele dek.
Ondanks de afmetingen van het schip was het vliegdek ruim een meter korter dan van de half zo grote Taiho, maar wel veel breder. De Shinano was waarschijnlijk te traag om als aanvalscarrier op te treden en had zelfs geen katapulten. Hoewel hij aanvankelijk een kleine luchtgroep van achttien toestellen zou hebben, werd hij afgebouwd met plek voor 47 toestellen. De aanzienlijke opslagruimte van het schip werd door velen geïnterpreteerd als herstel- en herbevoorradingsruimte voor de frontlijncarriers.
Net als de Taiho had de Shinano een geïntegreerde schoorsteen en opbouw, maar hij miste de 'orkaanboeg' in Britse stijl van de kleinere schepen. Het schip was niet helemaal af ten tijde van de Japanse zelfmoordactie in de Golf van Leyte in oktober 1944 en hij werd van Yokosuka naar Kure overgeplaatst voor de laatste werkzaamheden. Onderweg werd hij op 29 november echter geraakt door zes torpedo's van de Amerikaanse onderzeeër USS Archerfish. De waterdichte schotten waren nog niet allemaal geïnstalleerd. De Shinano liep dan ook vol en zonk.