| Wiesbaden klasse | |
|---|---|
| Type | Lichte kruiser |
| Land van herkomst | Duitsland |
| Bouwfirma | Howaldtswerke, Kiel (SMS Frankfurt) ; A.G. Vulcan, Stettin (SMS Wiesbaden). |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1913 / 1915 / Wiesbaden: 1915-1916, Frankfurt: 1915-1921 |
| Gebruiker(s) | Duitse marine |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 145,3 m / 13,9 m / 5,8 m. |
| Bepantsering | Dek: 20 mm, Gordel: 70 mm, Commandotoren: 100 mm. |
| Bewapening | 8x 150-mm SKL/45 kanons, 8x 88-mm AA kanons, 4x 500-mm torpedobuizen, 120 mijnen. |
| Vliegtuigen | geen |
| Voortstuwing | Beide schepen: 10 x kolenketels en 2x olieketels dreven twee stoomturbines met reductiekasten aan van 23.100 kW ( 31.000 pk) naar twee schroefassen. |
| Waterverplaatsing | 5180 ton standaard / 6601 ton volbeladen |
| Snelheid/Bereik | 28 knp (51,9 km/u) / 8900 km. |
| Bemanning | Beide schepen: 474 in vredestijd; 590 in oorlogstijd. |
| Einde | SMS Frankfurt: Tot zinken gebracht bij experimenten met luchtbombardementen, SMS Wiesbaden: Tot zinken gebracht bij de Slag om Jutland, het schip werd in 1983 door duikers van de Duitse Marine gevonden op een diepte van 52 m. |
De vier schepen van de Breslau klasse werden in 1913 opgevolgd door SMS Karlsruhe en SMS Rostock, beide met twee schroefassen. Ze waren vrijwel identiek, afgezien van de bijna standaard geringe vergroting van lengte en breedte. Het volgende tweetal, SMS Graudenz en SMS Regenburg in 1914, hadden efficiëntere ketels en konden volstaan met drie schoorstenen. De vier schepen werden later alsnog uitgerust met 150-mm kaznons. De eerste Duitse kruisers die van meet af aan van deze kanons werden voorzien, waren SMS Frankfurt en SMS Wiesbaden van de 'Wiesbaden' klasse. Het waren de eerste schepen waarin de lessen van de oorlog en met name van de Slag bij Helgoland konden worden verwerkt.
De oorlogservaring dicteerde niet alleen de hoofdbatterij van acht grotere kanons, maar ook de toevoeging van twee 88-mm AA-kanons. De nieuwe gordel en splinterbescherming bleken goed te functioneren en werden toegepast in alle andere kruisers die tijdens de oorlog werden gebouwd. De romp werd iets verbreed, zodat er 120 mijnen konden worden meegenomen. Ook dat werd een standaard voorziening bij latere kruisers. De machines werden verbeterd en van reductiekasten voorzien, ongeveer in dezelfde tijd waarin dat gebeurde bij de Britse C-klasse kruisers.
Het grote aantal lichte Duitse kruisers dat in de begintijd van de oorlog verloren ging, werd in een traag tempo goedgemaakt. Tijdens de oorlog werden er slechts zes voltooid, die de namen kregen van verloren gegane schepen, plus twee voor rekening van de Russen en twee gespecialiseerde kruiser-mijnenleggers. Nog twee stuks, waarvan de kiel al was gelegd voor de Wapenstilstand, werden nooit voltooid.
De Frankfurt en de Wiesbaden waren bij Jutland als onderdeel van de 2e Verkennergroep en werden zwaar toegetakeld toen ze op Hoods slagkruisers stuitten. De Wiesbaden werd tot een wrak geschoten, maar bleef nog twaalf uur tussen de beide vloten drijven. De Frankfurt overleefde de oorlog en werd samen met de Hochseeflotte naar Scapa Flow gedirigeerd. Het schip werd niet zoals de rest door zijn bemanning tot zinken gebracht op 21 juni 1919 doordat de Britse Royal Navy het tijdig aan de grond liet lopen. De Frankfurt werd aan de VS overgedragen en door Billy Mitchell bij zijn experimenten met luchtbombardementen tot zinken gebracht.