| Wittelsbach klasse | |
|---|---|
|
Type |
Pre-dreadnought slagschip |
|
Land van herkomst |
Duitsland |
| Bouwfirma | Kaiserliche Werft Wilhelmshaven (Wittelsbach, Schwaben), AG Vulcan Stettin (Mecklenburg), Schichau, Danzig (Wettin), Germaniawerft, Kiel ( Zähringen). |
| Ontwerp | |
| Productie (kiel / te water / in dienst) | 1899 / 1900 / 1902-1921 |
| Gebruiker(s) | Kaiserliche Marine. |
| Specificatie | |
|
| |
| Afmetingen (lengte/breedte/diepgang) | 126,8 m / 22,8 m / 7,95 m. |
| Bepantsering | Pantsergordel: 100 tot 225 mm / Geschutstorens: 250 mm / Secundaire torens: 150 mm / Dek: 50 mm. |
| Bewapening | 4x 240-mm SK L/40 kanons / 18x 150-mm SK L/40 kanons / 12x 88-mm SK L/30 snelvuur kanons / 6x 450-mm torpedobuizen |
| Vliegtuigen | Geen |
| Voortstuwing | 3 groepen triple-expansie stoommachines van 11.185 kW (15.000 as-pk), 3 schroeven. |
| Waterverplaatsing | Standaard: 11.775 ton / volbeladen: 12.790 ton |
| Snelheid/Bereik | 18 knopen (33 km/u) / 5000 zeemijlen |
| Bemanning | 30 officieren en 650 matrozen |
|
Einde |
Verschroot in 1921 |
Evenals de eraan voorafgaande Kaiser klasse bestond de Wittelsbach klasse uit 5 slagschepen. Hoewel ze over dezelfde bewapening als hun voorgangers beschikten, was hun opbouw en geschutsconfiguratie heel anders. De Mecklenburg, de Schwaben, de Wettin, de Wittelsbach en de Zähringen werden in 1900-1901 te water gelaten. Ze waren evenals hun voorgangers voorzien van de bescheiden dubbele 240-mm hoofdbatterijen op het voor- en achterschip. Ze kregen echter een vlak hoofddek, waardoor de achterste geschutstoren een verdieping hoger kwam te staan. De voorste toren stond nog een niveau hoger, namelijk op een hogere opbouw op het voordek. De romp was ongeveer 5 m langer en evenredig breder. Door toepassing van door koolstofverrijking geharde pantsering van Krupp in plaats van het minder effectieve nikkelhoudende Harvey pantserstaal kon een groot deel van de pantsering dunner zijn en gaf toch dezelfde bescherming. Terwijl de eerdere klasse een smalle pantsergordel had over 80% van het schip met uitlopers naar de geschutstorens erboven, waren de 'Wittelsbachs' over de gehele lengte gepantserd. Bovendien werd verbazend genoeg het oude centrale batterij-concept in ere hersteld. Het gewicht daarvan sloot hoge plaatsing uit. Daarom werden de acht 150-mm kanons ondergebracht in vier laaggeplaatste torens in de flanken van het schip. Vier enkele kanons werden op dezelfde hoogte in het voorschip geplaatst in gepantserde torens, onder de voorste 240-mm geschutstoren. De andere zes kanons waren een dek lager opgesteld, onder de opbouw. Zo werd intensief kruisvuur mogelijk gemaakt van twee hoofdbatterijen en acht secundaire vuurmonden tegelijk. De prijs hiervoor was dat de kanons te laag stonden opgesteld om bij flinke zeegang effectief te blijven. Duitse slagschepen waren vooral ontworpen voor operaties in de Oostzee en de Noordzee. Hun afmetingen en vooral de diepgang waren beperkt in verband met de ondiepten in die zeeën en vanwege de sluizen van het kanaal van Kiel dat de Noordzee ten zuiden van Denemarken verbindt met de Oostzee. Deze schepen speelden geen belangrijke rol in de Eerste Wereldoorlog en overleefden deze. De SMS Zähringen werd in het interbellum enige tijd ingezet als radiobestuurd doelschip.